O músico brasileiro Guinga, agredido por un policia no aeroporto de Barajas.

Na páxina dos amigos e amigas de Mapamundi, atopamos esta nova que pensamos se debe amplificar para que non lle volva pasar a ninguén, nunca máis.

Reproducimos esta nova que nos causou consternación, xa non só pola personaxe e a súa relevancia dentro da música brasileira e internacional, senón polo terribel feito de que un axente da Policía, que en teoría debería traballar para axudar ao cidadán, convértese nun agresor daquel ao que debería axudar.

E asáltanos unha terribel inquedanza: cantos cidadáns anónimos do mundo sofriron isto ou cousas peores, sen que chegue ao noso coñecemento?

O compositor e guitarrista brasileiro Carlos Althier Lemos Escobar, coñecido popularmente como Guinga e famoso por varios éxitos da chamada Música Popular Brasileira (MPB), acusou a un policía español de telo agredido por un incidente no aeroporto madrileño de Barajas.

Guinga, que dixo sufrir a agresión o pasado sábado, fixo a denuncia en declaracións publicadas hoxe polo sitio en internet do diario O Día.

O compositor, de 60 anos e autor de clásicos da MPB como "Bolero de Satá", asegurou que un policía español rompeulle dous dentes dunha puñada.

Segundo o guitarrista, a agresión tivo lugar cando presentou unha queixa polo roubo do seu abrigo no equipo de raios X do aeroporto e logo de tres días de intentos frustrados de regresar a Brasil debido a problemas no aeroporto de Barajas.

"Coloquei na esteira do aparello as miñas dúas mochilas, os zapatos e o abrigo con 400 euros e 200 reais, o pasaporte, as chaves de casa e a billetera con todos os documentos. Quedeime esperando e o abrigo non apareceu", afirmou o músico nas súas declaracións a O Día.

O compositor, que é neto de español, dixo que cualificou de irresponsabeis aos axentes, que lle dixeron que a denuncia tiña que presentala ante a embaixada de Brasil en Madrid.

"Reclamei co policía e díxenlle que non era un problema para reclamar na embaixada, que eu acababa de ser roubado e el non fixo nada para axudarme", engadiu.

Asegurou que tras pedir a axuda doutros axentes, igualmente sen resultados, acudiu ata o posto da policía no aeroporto para reclamar e que a única resposta foi que sen pasaporte non podería viaxar.

"De novo dixéronme que acudise á embaixada brasileira. Cando me din conta, xa estaban empurrándome para sacarme do posto e un policía déume unha puñada", dixo.

"Sentín dous dentes caendo. Saín destruído por dentro: sen diñeiro, sen pasaporte, sen dentes e humillado", agregou.

Guinga asegurou que pouco despois atopou o abrigo tirado nun tanque de lixo do aeroporto co pasaporte pero sen o diñeiro, o que lle permitiu viaxar.

Nas súas declaracións ao xornal brasileiro O Día, o compositor dixo que pasou dificultades durante os tres días que tivo que permanecer en Madrid por problemas co tráfico aéreo.
Fonte : EFE



Últimas noticias!!!!. España lo niega: pincha aquí.

E os pequenos monstros tomaron Rádio Piratona.

Dende a pasada semana Divertimento para pequenos monstros, pasa a emitirse tambén nas lexendarias ondas libres de Rádio Piratona, para toda a ría de Vigo.

O programa que producen os Pequenos monstros, pode ouvirse neses momentos ao través de Rádio FilispiM para Ferrol e comarca, Rádio Piratona para toda a Ría de Vigo, así como ao través de diversos podcast en todo mundo como os que podes atopar: no blog do Colectivo Opaíí! - Rádio Filispim, ao través do portal Podgalego.org e mesmo ao través deste blog.

Na edición do pasado 15 de xaneiro de 2009, Divertimento tratou os seguintes contidos:
1. A situación en Palestina no día de maior ofensiva do exército israelí.
2. XIV edición do festival Treme a Terra de Ponteume (A Corunha). Entrevista telefónica con Lois, un dos organizadores do evento.
3. Entrevista a Pablo do grupo punk eumés Arenga. Un dos grupos participantes na XIV edición do Treme a Terra que apresentanos a súa primeira e inflamante maqueta "Pensa en loita".

Coma sempre, dende este reprodutor poder ouvir todos eses contidos:

XIV Festival Treme a Terra, Pontedeume.

O venres 16 de xaneiro de 2009 ás 9 da noite, terá lugar a XIV edición do Festival Treme a Terra. Será no Parque Sarmiento (fronte a gasoliñeira) e a entrada ao mesmo será de balde.

Os grupos que tocarán serán: Betagarri, Arenga, Magnifique Band e Chamalle Xis.

Imos por partes, monstros:

Arenga: Punk-rock, unha das bandas eumesas máis activas da Galiza nestes momentos, polo número de concertos e pola súa vitalidade. Xogan en casa. Agárrense!.

Betagarri: Ska dende Euskadi. Pola cantidade de discos que levan vendidos (e polos que non) e polos seus directos (Xapón, Alemaña, USA...), vai ser que pode que os coñezas ou teñas un dos seus discos (robados) na túa casa. En todo caso: batería, baixo, guitarras, saxo, trompeta e trombón e un tipo que canta. Paréceche pouco, monstro?

Chámalle Xis: Rock & Roll, soul e outros ritmos, dende A Corunha. Tamén podes chamarlles Miqui, María, Arón e Gaita.

Magnifique Band: Unha banda que vén de tocar neste nadal polas rúas de Ferrol. Música dixie ás costas. Digno de ver e escoitar. Made in Pontedeume.

O responsábel de toda esta xolda é a Asociación Cultural Treme a Terra que se autodefine así:

Nacimos no ano 94 da man dun grupos de mozas e mozos con moitas inquedanzas tanto culturais, como políticas, sociolóxicas e sobre todo musicais.

Creamonos fundamentalmente para a promoción do uso da Lingua Galega no eido musical e sobre todo para que tod@s poidamos disfrutar dun día de festa e aprendizaxe.

Ano tras ano, seguimos coa mesma ilusión preparando cada Festival, esperando que sexa do agrado da xente que todos os anos aparece para darnos o seu apoio e tamén daquela que descubre este Festival e disfruta del.

Non sempre é doado e moitas veces atopamos mil importunios e zancadillas á hora de preparar o Festival, pero seguiremos loitando ata que deixe de ter sentido para nós. Mentres tanto, seguiremos ao pé do cañón, para tentar que cada ano supere ao anterior.

Pra findar, pequenas e pequenos monstros, lembrados que o vindeiro xoves 15 de xaneiro, a partir das oito da noite, teremos un especial Divertimento en Rádio FilispiM, 93.9 FM, coa presenza no estudio dalgúns dos intregrantes da asemblea de Treme a Terra e do grupo punk Arenga. Así que non perdades a sintonía filispiniana!

De sementes e colleitas [Subcomandante Marcos].

Extracto da intervención do Subcomandante Marcos, na sesión matutina do 4 de xaneiro de 2009, dentro do Festival Mundial da Digna Rabia, Chiapas (México).

Adaptación ao galego: André, Pequeno Monstro.

**
De Sementes e colleitas.

"Tal vez o que vou dicir non veña ao caso do que é o tema central desta mesa, ou tal vez si.

Hai dous días, o mesmo no que a nosa palabra referiuse á violencia, a inefable Condoleezza Rice, funcionaria do goberno norteamericano, declarou que o que estaba pasando en Gaza era culpa dos palestinos, pola súa natureza violenta.

Os ríos subterráneos que percorren o mundo poden cambiar de xeografía, pero entoan o mesmo canto.

E o que agora escoitamos é de guerra e de pena.

Non moi lonxe de aquí, nun lugar chamado Gaza, en Palestina, no medio Oriente, aquí á beira, un exército fortemente armado e adestrado, o do goberno de Israel, continúa o seu avance de morte e destrución.

Os pasos que seguiu son, ata agora, os dunha guerra militar clásica de conquista: primeiro un bombardeo intenso e masivo para destruír puntos militares "neurálxicos" (así lles din os manuais militares) e para "abrandar" as fortificaciones de resistencia; despois o férreo control sobre a información: todo o que se escoite e vexa "no mundo exterior", é dicir, externo ao teatro de operacións, debe ser seleccionado con criterios militares; agora lume intenso de artillería sobre a infantería inimiga para protexer o avance das tropas a novas posicións; despois será o cerco e sitio para debilitar á guarnición inimiga; despois o asalto que conquiste a posición aniquilando ao inimigo, despois a "limpeza" dos probables "niños de resistencia".

O manual militar de guerra moderna, con algunhas variacións e agregados, está sendo seguido paso a paso polas forzas militares invasoras.

Nós non sabemos moito disto e, é seguro, hai especialistas sobre o chamado conflito no medio Oriente, pero desde este recuncho algo temos que dicir:

Segundo as fotos das axencias noticiosas, os puntos "neurálxicos" destruídos pola aviación do goberno de Israel son casas habitación, chozas, edificios civís. Non vimos ningún bunker, nin cuartel ou aeroporto militar, ou batería de canóns, entre o destruído. Entón nós, desculpen a nosa ignorancia, pensamos que ou os artilleiros dos avións teñen mala puntería ou en Gaza non existen tales puntos militares "neurálxicos".

Non temos a honra de coñecer Palestina, pero nós supomos que nesas casas, chozas e edificios habitaba xente, homes, mulleres, nenos e anciáns, e non soldados.

Tampouco vimos fortificaciones de resistencia, só cascallos.

Vimos, si, o ata agora van esforzo de cerco informativo e aos distintos gobernos do mundo dubidando entre facerse patos ou aplaudir a invasión, e unha ONU, xa inútil desde fai tempo, sacando mornos boletíns de prensa.

Pero esperen. Ocórresenos agora que, tal vez, para o goberno de Israel eses homes, mulleres, nenos e anciáns son soldados inimigos e, como talles, as chozas, casas e edificios onde habitan son cuarteis que hai que destruír.

Entón seguramente os lumes de artillería que esta madrugada caían sobre Gaza eran para protexer deses homes, mulleres, nenos e anciáns o avance da infantería do exército de Israel.

E a guarnición inimiga á que queren debilitar co cerco e sitio que se está tendendo ao redor de Gaza non é outra cousa que a poboación palestina que aí vive. E que o asalto buscará aniquilar a esa poboazón. E que calquera home, muller, neno ou ancián que logre escapar, escondéndose, do asalto previsiblemente sanguento, será logo "cazado" para que a limpeza complétese e o mando militar ao mando da operación poida reportar aos seus superiores "completamos a misión".

Desculpen de novo a nosa ignorancia, tal vez o que estamos dicindo non veña, en efecto, ao caso, ou cousa, segundo. E que en lugar de estar repudiando e condenando o crime en curso, como indíxenas e como guerreiros que somos, deberiamos estar discutindo e tomando posición na discusión sobre si "sionismo" ou "antisemitismo", ou que no principio foron as bombas de Hamas.

Tal vez o noso pensamento é moi sinxelo, e fáltannos os matices e anotacións tan necesarios sempre nas análises pero, para nós, nós, zapatistas, en Gaza hai un exército profesional asasinando a unha poboación indefensa.

Quen que é abaixo e á esquerda pode permanecer calado? Serve dicir algo? Deteñen algunha bomba os nosos berros? A nosa palabra, salva a vida dalgún neno palestino?

Nós pensamos que si serve, que tal vez non deteñamos unha bomba nin a nosa palabra convértase nun escudo blindado que evite que esa bala calibre 5.56 mm ou 9 mm, coas letras "IMI" (Industria Militar Israelí) gravadas na base do cartucho, chegue ao peito dunha nena ou un neno, porque tal vez a nosa palabra logre unirse a outras en México e o mundo e tal vez primeiro convértase en marmullo, logo en voz alta, e despois nun berro que escoiten en Gaza.

Non sabemos vostedes, pero nós e nós, zapatistas do EZLN, sabemos o importante que é, no medio da destrución e a morte, escoitar unhas verbas de alento.

Non se como explicalo, pero resulta que si, que as palabras de lonxe tal vez non alcanzan a deter unha bomba, pero son coma se abrísese unha greta na negra habitación da morte e unha lucecita coásese.

Polo demais, pasará o que de seu vai pasar. O goberno de Israel declarará que lle propinou un severo golpe ao terrorismo, ocultaralle ao seu pobo a magnitude da masacre, os grandes produtores de armamento obterían un respiro económico para afrontar a crise e "a opinión pública mundial", ese ente maleable e sempre a modo, volteará a mirar a outro lado.

Pero non só. Tamén vai pasar que o pobo Palestino vai resistir e a sobrevivir e a seguir loitando, e a seguir tendo a simpatía de abaixo pola súa causa.

E, tal vez, un neno ou unha nena de Gaza sobrevivan tamén. Tal vez crezan e, con eles, a coraxe, a indignación, a rabia. Tal vez fáganse soldados ou milicianos dalgún dos grupos que loitan en Palestina. Tal vez enfróntese combatendo a Israel. Tal vez fágao disparando un fusil. Tal vez inmolándose cun cinto de cartuchos de dinamita ao redor da súa cintura.

E entón, alá arriba, escribirán sobre a natureza violenta dos palestinos e farán declaracións condenando esa violencia e volverase a discutir se sionismo ou antisemitismo.

E entón ninguén preguntará quen sementou o que se cultiva.

Polos homes, mulleres, nenos e anciáns do Exército Zapatista de Liberación Nacional."

Subcomandante Insurxente Marcos.
**

Pequenas e pequenos monstr@s, nós tambén somos palestinian@s!!!.

Escoitade o audio das verbas do zapatista Subcomandante Marcos:

Descargar o audio

Texto e audio editados polo Pequeno Monstro, tirados de: www.enlacezapatista.ezln.org.mx
Outra info interesante: www.alsurdelriobravo.blogspot.com
Video: GZ Videos, Solidariedade com o povo palestiniano desde a Galiza.

Bon ano filispiniano 2009 !!!

En Rádio FilispiM, andamos a fechar un novo ano filispiniano. Mais, esta nova era na radio difusión local principiou hai cinco anos e vai sendo xa hora de que algún pequeno monstro se lanze a aventura de contar a súa historia.

Dentre as datas salientábeis, está ese oito de abril do ano 2004 (xoves "santo") no que se celebrou o primeiro festival Conspirando por unha radio libre, na estación de Ferrocarril de Ferrol, no que actuaron Miguel Alonso, Loom, Window Pane e a IV Guerra Mundial (todos eles grupos locais) e que supuso un importante espaldarazo económico para a consecución dos equipos técnicos que posibilitarían futuras emisións da primeira radio libre e comunitaria da nosa comarca.

Mais o proxecto botaba andar algúns meses atrás, concretamente a finais de 2003. Unha data especial foi o 20 de novembro de 2003, na que se celebrou a primeira asemblea dun proxecto que por entón era simplesmente unha ideia. Aquela primeira asemblea (da serie de previas á constituinte) celebrouse no local Manchita Cosa, que por entón comandaban Suso e Narsés. Aqueles meses o "Manchita" acollería algunhas das primieras e memorábeis actividades argalladas pra recadar fondos: unha estupenda cea vegana, algunha sesión de música e pinchas ou mesmo unha non menos resucitadora festa de defuntos.

Estas primeiras asembleas tamén se celebraron na Fundaçom Artábria que por entón tiña un estupendo (e añorado) local na Rúa Magdalena de Ferrol, e formanba parte dunha serie de reunións previas e preparatorias do que logo sería a primeira asemblea aberta constituinte do colectivo, celebrada no Ateneo Ferrolán o 28 de novembro de 2003. A importancia desta última asemblea é indiscutíbel para o que é a historia do colectivo Opaíí!-Rádio FilispiM. O texto que segue foi o que, por entón, se moveu masivamente entre tod@s para conseguir xuntar a cantos máis mellor:

Sent: Tuesday, November 11, 2003 11:02 AM
Subject: PRIMEIRA ASEMBLEA ABERTA PARA A CONSTITUCIÓN DUNHA RADIO LIBRE EN FERROL

Pola presente queremos anunciar a primeira convocatoria aberta para a constitución dunha asociación cultural que ampare o proxecto dunha RADIO LIBRE E COMUNITARIA no ámbito de Ferrol. Dita asemblea aberta, informativa e participativa, terá lugar o vindeiro venres 28 de novembro ás 20:00 horas no salón de actos do Ateneo Ferrolán. Nela trataránse, entre outras, as seguintes cuestións:
- Presentación do proxecto.
- Os fundamentos das rádio libres e comunitarias hoxendía. Exposición e debate deses principios no noso contexto.
- Constitución de comisións de traballo para unha primeira etapa (estatutos, divulgativa da idea, financiamento, técnica...)
- Participación activa e debate.

Outra data importante foi o sábado 13 de decembro de 2003, no que o aínda proxecto apresentouse públicamente no Foro Negro e participou nunha mesa de traballo xunto a Piratona, Kalimera e outros medios de contrainformazón do País galego. Todo esto levouse a cabo no Instituto Galego de Información en Compostela, como resposta de mobilización e artellamento de redes sociais, ante o panorama desolador (papel dos medios de des-información de masas e das institucións), por mor do desastre medio ambiental do verquido de fuel do buque Prestige as costas galegas.

E así, nese contexto, político social nace o Colectivo Opaii!-Rádio FilispiM. Todo isto é moi importante pra saber máis de nós, e pra que os que veñan detrás coñezan como e porque naceu todo isto.

Hai tempo que veño de darlle voltas á posibilidade de iniciar unha serie de entradas neste blog, sobre a historia do Colectivo Opaii-Rádio Filispim, no que profundar dende a distancia do tempo (con esa perspectiva) no traballo feito, as moitas anédotas, xente que pasou polo proxecto... todo claro, según o meu ponto de vista. Se vos presta esta idea, podedes fazer algún comentario a esta entrada. Material e gañas non faltan. O tempo xa é outra cousa, mais fariao de vagar.

De momento, só quero desexarvos a tod@s BON ANO FILISPINIANO 2009!!!. Estas afotos que seguen as tiramos o pasado sábado 27 de nadal, no local de Rádio FilispiM-Colectivo Opaii!, no Ateneo Ferrolán. Brindando polo novo ano filispiano estan o Cholo, a Fátima "Spanglish" e o Pequeno monstro. Ese brinde vai para tod@s vós tambén!!!




entrada en construzón

O Apalpador apareceu en Rádio Filispim.

O Apalpador é un vello xigante, de oficio carboeiro, que vive nas devesas das altas montañas. Na noite de Nadal baixaba ás aldeas para achegarse aos nenos e ás nenas que durmían. Caladiñamente, apalpáballes as barrigas para ver se os pícaros estaban ben alimentados. Logo de desexarlle que no ano vindeiro non pasasen máis fame, marchaba deixándolles unha boa presada de castañas quentes.

A tradición galega, recollida por José André Lôpez Goncález nas comarcas do Courel e do Cebreiro, reflicte a conexión desta figura con outras semellantes como o Olentzero, o Pai Inverno ou o propio Papá Noel. Crese que se trata dun costume de orixe pre-cristián que no seu momento debeu estar espallado por todo o país e que foi desaparecendo progresivamente.

O artista local Leandro Lamas realizou, en base aos dados recompilados sobre como podería ser a figura do carboeiro do Courel, a fermosa ilustración que acompaña esta entradiña.

Na edición do pasado martes 23 de dezembro de 2008, tivemos ao Apalpador en Divertimento para pequenos monstros, en exlcusiva mundial para @s ouvintes da Rádio Filispim, a rádio libre e comunitaria de Terra de Trasancos que emite dende Ferrol. Trouxo unha visión menos consumista e máis humana para estas festas.

Na web da Fundaçom Artábria veñen de fazer unha agarimosa referencia á presenza do Apalpador na Rádio Filispim, cunha chiscadela especial ao Divertimento e ao Pequeno monstro (muito obrigado amig@s!!!!). Podedela ver facendo click aquí.

Ogallá calle entre tod@s o intento de recuperazón desta figura senlleira de tradizón galega, que están a fazer colectivos coma a Gentalha do Pichel de Compostela ou a Fundaçom Artábria de Ferrol (Trasancos).

Podesdes ouvir o audio da entrevista ao Apalpador, en Rádio Filispim, ao través deste reprodutor:


A tod@s, pequenas e pequenos monstros, que de cando en vez seguides este blog, ouvides o programa de radio Divertimento, a tod@s @s meus compañeir@s da Rádio Filispim... que o Apalpador vos traiga este Natal unha boa presa de castañas ben quentes. De corazón, os meus mellores desexos para o vindeiro 2009.

O pequeno monstro.

Sorpresa!: se fas click no Apalpador terás un agasallo!

Roger de Flor, naturalidade silvestre.

Divertimento para pequenos monstros, o pasado 18 de decembro de 2008, entrevistou a Roger de Flor, o cabaleiro pop da Terra de Trasancos, Ferrol (Galiza).

Antes de apresentar en directo, o 26 de nadal no Ateneo Ferrolán, o seu segundo traballo titulado Naturalidad Silvestre, publicado no sello fenés Felipop Discos, pasou polo estudio de Rádio FilispiM, 93.9 FM pra nos falar do seu disco, de si mesmo e dos seus moitos amig@s.

Entre das dez cancións que están no estupendo segundo traballo discográfico de Roger, esta a peza Os dous amigos, da que a factoría Rubén Coca/Alberto Alonso, produciu este video-clip, no que participaron María López "Faltriqueira" (coros), Marina Molares (coros), o Marqués das Viñas( charango e coros), Nicolás Vidal (coros e harmónica), Jorge Juncal (acordeón), Serguei Izmailov (batería), Víctor Gacio (baixo) e o propio Roger de Flor (guitarra, mandolina e voz):



Ademáis, podes ouvir a entrevista que lle fixemos ao cabaleiro do pop trasanqués, Roger de Flor, no seguinte reprodutor:
Descargar o arquivo

Imaxe: portada do cedé Naturalidad Silvestre, de Roger de Flor.

Marca Branca, os Netlabels e Creative Commons da Rádio Zero (Lisboa) agora na Rádio FilispiM.

Marca Branca, programa da Rádio Zero dedicado exclusivamente a edições de netlabels e outros registos sonoros licenciados sob Creative Commons.

Así apresenta Rute Correia a súa interesante proposta radiofónica que produce dende Rádio Zero (Lisboa), que dende xa mesmo pasa a emitirse tambén ao través da Rádio FilispiM, a libre e comunitaria da Terra de Trasancos que emite dende Ferrol (Galiza).

Recompilamos de seguindo algúns enlaces e outra información para que vaias coñecendo mellor a esta xentiña radioapaixoada da fermosa cidade de Lisboa, da que tanto gostamos os Pequen@s monstros:

Blogue do programa "Marca Branca" realizado na Rádio Zero por Rute Correia: http://www.programamarcabranca.blogspot.com/

Máis novas noutros blogues de Portugal: http://beatsplayfree.blogspot.com/

E na Galiza: http://commonsbaby.blogspot.com/ - http://opaii.blogspot.com

Nestoutro enlace tes unha pila de afotos d@s colaboradores da Rádio Zero de Lisboa: http://www.flickr.com/photos/radiozero/

Un pouco de história.
Rádio Zero naceu no ano 2004. A súa filosofía está resumida neste Manifesto por eles asinado:
A rádio é um meio criativo que fomenta o experimentalismo e o desenvolvimento de obras de arte em formato sonoro. A rádio intervém na sociedade através de conteúdo de cariz comunitário e da promoção de actividades culturais. A rádio assume-se como um meio de acesso do indivíduo à radiodifusão. Sendo apologista da liberdade e criatividade, a rádio dá preferência total ao formato de autor.

Na Rádio Zero traballan de balde, sen outro interés que o amor á rádio libre e creativa, procuran colaboradores e se definen así:

Quem Som.

A Rádio Zero é uma secção autónoma da Associação dos Estudantes do Instituto Superior Técnico (AEIST), sem fins lucrativos e de duração ilimitada. Ambiciona contudo a ser muito mais que isto. Ser mais que um espaço físico, como tantos outros há, em que se transmite o que todos sabem que existe da forma que todos conhecem. A Rádio pretende ser um meio criativo que fomenta o experimentalismo e o desenvolvimento de obras de arte em formato sonoro. Sendo uma Rádio de cariz originalmente universitário, os seus objectivos passam naturalmente por: incentivar os estudantes para o fenómeno da radiodifusão e dar a formação radiofónica aos interessados em fazer rádio, possibilitando-lhes um espaço de criatividade; por contribuir para a formação cívica, cultural e científica dos estudantes e ouvintes através da divulgação informativa e artística; por fomentar a participação dos estudantes do IST na vida activa da escola e da Universidade. Ao longo de dois anos de emissão a Zero desenvolveu-se, tanto como instituição e números, como em maturidade radiofónica. Neste momento é um projecto em crescimento sólido e estruturado, com responsabilidades assumidas perante a comunidade radiofónica portuguesa e europeia. A Rádio Zero não se quer afirmar em alternância, mas sim em alternativa. Quer ocupar um espaço que sente existir, um hiato que clama por uma atitude descomplexada, por uma maneira diferente de estar e encarar a realidade radiofónica.

Rádio Zero, ademáis forma parte dunha rede: a Radia.

A Zero faz também parte da Radia, uma rede europeia de rádios experimentais/rádio arte. A concretizaçõo da rede deu-se em Fevereiro de 2005, e actualmente os parceiros são: Radio Campus-> Bruxelas, Bélgica - Radio Corax-> Halle (Saale), Alemanha - free103point9->Nova Iorque, EUA - Grenouille-> Marselha, França - Kanal 103->Skopje, Macedónia - Lemurie TAZ->Praga, República Checa - ORANGE 94.0-> Viena, Áustria - Resonance104.4fm->Londres, Reino Unido - Tilos Radio->Budapeste, Hungria - Radio Panik-> Bruxelas, Bélgica - Bootlab-> Berlim, Alemanha - SounDart Radio->Dartington, Reino Unido - InterSpace->Sófia, Bulgária - ORF Kunstradio->Viena, Áustria

Dende este pequeno blog, damos a benvida á Rute Correia e a propia Rádio Zero de Lisboa a Rádio Filispim!!!

Crónica da viaxe ao FMM de Sines, Portugal. 3ª parte: Ulía a menta.

Atrapados de novo na terceira e última parte da viaxe ao Festival de Músicas do Mundo de Sines, finais de xulho deste case anciá 2008.

A décima edición do FMM de Sines, a uns 160 quilómetros ao sul da Lisboa, foi unha virguería lusa canto a cualidade nas músicas, xeito de fazer, seriedade e profesionalidade.

De fazer unha comparanza cos festivais que há na Galiza, comezaría dicindo que o FMM de Sines non é un macro-botellón. A selección musical é variada, atrevida, o acceso de balde ou non, a cervexa Sagres ou Superbock o arroz caldoso e os cenarios para os concertos cinco: a vila de Porto Cobo, o Centro de Artes de Sines (dentro e fóra), o paseio da praia e o estupenda fortaleza: o Castelo.

Ademáis hai actividades paralelas: seminarios (A Barreira do Som: "Música, cultura e naçao"), exposicións ("Transurbana" de Luis Campos), Cinema ("Migraçoes"), conversas cos artistas e mesmo Ateliês para Crianças.

Canto ao detallismo, presente nos dez días que durou esta décima edición do FMM de Sines, nunca esquecerei que no concerto que deu o grupo paquistanés Faiz Ali Faiz, ulía a menta. Sim, a menta. Alguén da organización pensou que aquel cenario, plagado de músicas que nos levarían ao trance total, prestábase a espertar un sentido máis: o olfato. Na piso do Castelo. que andabamos a pisar, había ben espalladas frescas follas de menta. Non penso que volva a ulir nada igual en festivais (até a undécima edición do Sines, claro ;-).

De for pouco, a nova música galega estivo na pasada e edición do FMM de Sines. O primeiro día do festival, 17 de xulho, tocou Serra-lhe aí!! & Os Rosais, de balde no palco exterior do Centro de Artes de Sines. Xa o 24 de xulho, no incomparábel marco do Castelo, quedándose co respectábel, tocou Marful co seu espectáculo "Salón de Baile". Na segunda das crónicas que fixemos deste festival (atoparala procurando neste blog), xa vos comentamos o que foi o que dixo Rádio Sines, radio oficial do evento, ao respeito.

Pequenas e pequenos monstros, no video que segue ovimos e vemos á Ugía Pedreira (cantante de Marful) nunha entrevista no propio festival, onde fala entre outras cousas que "criouse nunha taberna, entre homes":



De volta de Sines e Porto Cobo (duas vilas da mesma Freguesía), marchamos cara Lisboa, donde pasamos uns días estupendos. Como lugar de estancia eliximos Cascais, que fica a uns 30 minutos en tren da capital lusa. Moi recomendábel o parque de campismo de Cascais, dos mellores e máis tranquilos que teñamos durmido. Cecais, teña que ver o espírito tranquilo das moitas persoas que aló andan e que ou descansan ou surfear a "salvagem" praia do Guincho. Se tiver que por nota ao camping Orbitur Guincho esta seria un dez, canto a cualidade-prezo en comparanza con outros.

E con todas estas sensacións, aquel ulor a menta, aquelas músicas, aquel arroz, todos eses curmáns meus de Portugal... e a saborosa guinjinha! do largo de Säo Domingos que popularizou un galego na Lisboa chamado Espinheira. Siiiiiiii!!! a guinjinha, invento dun galego, a bebida máis populosa da Lisboa!!!. Non deixes de procurar eses pequenos dispensorios de guinjinha se vas pelos bairros senlleiros da Lisboa. Noooon!!!.

Logo de todo ilo, deixámosvos co último lote de afotos tiradas pelos monstros, esta vez na sempre fascinante Lisboa, mais tambén en Cacais e Sintra. De todo veredes, até o sito onde dispensan ao camiñante con ese marabilloso brevaxe doce chamado guinjinha e que inventou un galego de Lisboa, pode que antepasado meu.